Κύριος ρόλος ενός συνταξιοδοτικού συστήματος είναι η διασφάλιση ενός ελάχιστου επιπέδου διαβίωσης μετά τη συνταξιοδότησή του. Τούτο επιβάλλεται ενόψει και του ανταποδοτικού χαρακτήρα του ελληνικού συνταξιοδοτικού συστήματος. Σημειωτέον δε ότι το εν λόγω σύστημα ερείδεται πάνω σε δύο πυλώνες: Α. Την εθνική σύνταξη, η οποία είναι υποχρεωτική και το ποσό της οποίας εξαρτάται από τις συνεισφορές του ασφαλισμένου στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Β. Τα ταμεία προνοίας και τα ταμεία συντάξεως, όπου εργοδότες και ασφαλισμένοι-εργαζόμενοι καταβάλλουν εισφορές, με βάση το καταστατικό του εκάστοτε ταμείου.
Την τελευταία δεκαετία διαμορφώθηκαν συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης στη χώρα μας, γεγονός που δίχως άλλο, δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε το ασφαλιστικό ούτε το συνταξιοδοτικό σύστημα, αμφότερα άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι διακυβεύθηκε εν πολλοίς η αξιοπρεπής διαβίωση μεγάλου αριθμού συμπολιτών μας.
Υπενθυμίζεται ότι το 2013 υπήρξε η ετοιμασία αναλογιστικής μελέτης βιωσιμότητας σε σχέση με το ταμείο συντάξεων και το σύστημα συνταξιοδότησης των δημοσίων υπαλλήλων και είχαν ληφθεί συγκεκριμένα μέτρα. Έκτοτε, ζητήματα που άπτονται του συνταξιοδοτικού συστήματος, βρίσκονται, αδιαλείπτως, τόσο στην ημερήσια διάταξη των αρμόδιων φορέων όσο και στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ασφαλισμένων συνταξιούχων (ή μη).
Καθώς λοιπόν, η μεταβατική περίοδος που ξεκίνησε το 2015 ολοκληρώνεται σταδιακά, τα όρια ηλικίας συγκλίνουν προς τα 62 και τα 67 και αυξάνονται ετησίως. Στο πλαίσιο αυτό, από την 1η Ιανουαρίου 2020 ισχύουν νέα όρια ηλικίας, όπως συμβαίνει κάθε χρόνο και μέχρι το 2022. Ασφαλισμένοι άνδρες και γυναίκες, κατά κύριο λόγο πρώην μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι είχαν κατοχυρώσει δικαίωμα με ανήλικο παιδί ή με βαρέα και ανθυγιεινά ή με 35ετία μπορούν φέτος να ανοίξουν την πόρτα προς την σύνταξη αρκεί να συμπληρώνουν και το εκάστοτε απαραίτητο όριο ηλικίας. Σύνταξη δικαιούνται όσοι έχουν από παλιά θεμελιωμένο δικαίωμα που δεν το έχουν ασκήσει όπως και όσοι θεμελιώνουν φέτος για πρώτη φορά.
Επιπλέον δε το «νέο» ασφαλιστικό νομοσχέδιο που δόθηκε σε διαβούλευση θα δημιουργήσει ένα νέο τοπίο τόσο για τις κύριες και όσο και για τις επικουρικές συντάξεις. Αξίζει να επισημάνουμε ότι προβλέπει μόνιμο ποσό που αγγίζει το 0,5% του ΑΕΠ από τον κοινωνικό προϋπολογισμό, που θα χρηματοδοτήσει όχι μόνο τις αυξήσεις των συντάξεων που απορρέουν από τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά και μια εφάπαξ παροχή που προβλέπεται να χορηγείται κάθε Δεκέμβριο σε δικαιούχους σύνταξης λόγω
γήρατος, αναπηρίας και θανάτου, σε δικαιούχους παροχής επιδομάτων σύνταξης με αιτία την αναπηρία και ανασφάλιστους υπερηλίκους.
Με το «νέο» ασφαλιστικό νομοσχέδιο, διαφαίνονται αυξήσεις στις κύριες συντάξεις από 2% έως και 14% τον μήνα και μεσοσταθμικές αυξήσεις για τις επικουρικές συντάξεις. Οι αυξήσεις των επικουρικών θα έρθουν αναδρομικά από 4 Οκτωβρίου 2019, ημερομηνία δημοσίευσης των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον νόμο Κατρούγκαλου. Οι αυξήσεις αυτές, ωστόσο, αφορούν μόνο τις επικουρικές συντάξεις που είχαν υποστεί μείωση λόγω του ορίου των 1.300 ευρώ ως αθροίσματος κύριας και επικουρικής, καθώς το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε πως οι μειώσεις αυτές ήταν αντισυνταγματικές. Η μέση μηνιαία αύξηση, ενδέχεται να φτάσει τα 110 ευρώ για όσους ασφαλισμένους έχουν συμπληρώσει 40 χρόνια ασφάλισης και αποδοχές έως 1.500 ευρώ μεικτά. Το νέο σύστημα δίνει μεγαλύτερη έμφαση σε όσους αποχωρούν με περισσότερα από 30 και έως 40 (κυρίως 33 και άνω) έτη ασφάλισης και φρενάρει σημαντικά στην ανταπόδοσή του μετά τα 40 έτη.
Εν αναμονή, λοιπόν, σημαντικών εξελίξεων αναφορικά με την επικείμενη θέσπιση του νέου συνταξιοδοτικού νόμου.
